Η σκληρή αλήθεια για τον Άγιο Παΐσιο και τους καταληψίες της Μ. Εσφιγμένου

Οι υβριστές του Αγίου, ο «παστίτσιος» και τα «ναζιστικά τάγματα»

Με αφορμή πρόσφατο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς για τον βίο του Αγίου Παϊσίου, το οποίο έδειξε την έναρξη της μοναστικής ζωής του οσίου στην Μονή Εσφιγμένου υπό την ηγουμενία του γέροντος Καλλινίκου, πολλοί μας ρωτούν αν η κατάσταση που βίωσε ο όσιος έχει κάποια σχέση με την σημερινή εικόνα ακαταστασίας, βίας και παραλογισμού, που εκπέμπεται από τον κατειλημμένο σήμερα χώρο του κεντρικού κτηρίου της Μονής μας.

Ο (κατά κόσμον) Αρσένιος Εζνεπίδης προσήλθε το 1953 στο Άγιον Όρος για να μονάσει. Πρώτη μονή της μετανοίας του ήταν η Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Στην μονή μας με ρασοευχή ονομάστηκε Αβέρκιος από τον ηγούμενο της Μονής Καλλίνικο και του ανατέθηκε το διακόνημα του ξυλουργού.

Το 1956, μετά την αποχώρηση του Καλλινίκου από την ηγουμενία, το κλίμα στην Μονή άλλαξε με σταδιακή διολίσθηση σε ακραίες θέσεις και πρακτικές. Το 1956 ηγούμενος της Μονής έγινε ο Αθανάσιος.

Ο μύθος του διωγμού των καταληψιών της Μονής Εσφιγμένου για λόγους πίστεως

Δεν μας αφορά το ερώτημα αν οι ΓΟΧ είναι αιρετικοί. Να μονάσουν σε δική τους μονή.

Οι καταληψίες του κεντρικού κτηρίου της Μονής Εσφιγμένου έχουν διαδώσει το αφήγημα πως δήθεν «διώκονται για λόγους πίστεως».

Στην πραγματικότητα το σώμα των 20 μονών του Αγίου Όρους, δηλαδή η Ιερά Κοινότητά του, ζητεί από τους καταληψίες να αποχωρήσουν από το κεντρικό κτήριο της Μονής Εσφιγμένου, επειδή ΔΕΝ ανήκουν στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ανήκει το Άγιο Όρος.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αυτή στην οποία ανήκει η πλειοψηφία των Ελλήνων. Είναι αυτή που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ελλάδος. Μέλη αυτής της Εκκλησίας είναι οι κατά τόπους Εκκλησίες (π.χ. της Ελλάδος, της Κύπρου, Πολωνίας κτλ.) και, μαζί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τα διάφορα κατά τόπους Πατριαρχεία (π.χ. Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Ρουμανίας κτλ.).

Σταυροπροσκύνηση

ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ

Φθάσαμε στο μέσον της Αγίας Τεσσαρακοστής, στο μέσον ενός πνευματικού αγώνα. Ο δρόμος ανηφορικός, δύσκολος. Ο αγωνιστής χρειάζεται πνευματική ανάπαυση και ενίσχυση για την συνέχεια του αγώνα.

Ακριβώς αυτήν την στιγμή, στο μέσον του αγώνα, προβάλλει στο κέντρο της εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, το αήττητον τρόπαιον. 

Βλέποντάς Τον, ο χριστιανός αναθαρρεί, παίρνει δύναμη, ανανεώνεται η ελπίδα του ότι βαδίζει σωστά και το κυριότερο... πλησιάζει η Ανάσταση.

Ανηφορικός ο δρόμος του Σταυρού, γεμάτος δυσκολίες και εμπόδια, αγωνία και πόνο. Αυτόν τον δρόμο όμως πρώτος τον ανέβηκε ο Χριστός μας. Μας έδειξε τον τρόπο και το αποτέλεσμα. Μετά τον Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση.

Καλή δύναμη εύχομαι για το υπόλοιπο της Σαρακοστής, ελπίδα, χαρά και αισιοδοξία να γεμίσουν οι καρδιές όλων!

Παρά τα μαύρα σύννεφα που κυκλώνουν την ζωή μας, ας είμαστε αισιόδοξοι και να γνωρίζουμε ότι όποιος ανεβαίνει Γολγοθά γεύεται και την Ανάσταση.

Καλή Ανάσταση!

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

Η ιερότητα της ελευθερίας

Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά!

 

Δύο αιώνες πριν οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν και έχυσαν το αίμα τους για να μπορούν να ζουν ελεύθεροι. Για να μπορούν ελεύθερα να λατρεύουν τον Θεό στον οποίο πιστεύουν και να μην υφίστανται καταπιέσεις και διακρίσεις.

 

Αυτοκρατορίες όπως η Αυστροουγγαρία δεν ήθελαν επαναστάσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Φοβούνταν  μήπως οι επαναστάσεις των λαών στον βαλκανικό χώρο διαδοθούν και σε αυτούς. Ήταν εχθρικοί απέναντι σε κάθε ιδέα ελευθερίας.

 

Λόγω της έμπνευσης από τον αγώνα για την ελευθερία των Ελλήνων, εκείνη την εποχή είχε δημιουργηθεί έντονο φιλελληνικό ρεύμα σε διάφορους λαούς, από την Γαλλία έως την Λατινική Αμερική! 

 

Οικουμενικός Πατριάρχης: Ταχεία λύση κατάληψης κεντρικού κτηρίου Μονής Εσφιγμένου

Προσκυνηματική επίσκεψη στην Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, πραγματοποίησαν ο καθηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Βαρθολομαίος και πατέρες της Μονής την Τρίτη 22 Μαρτίου 2022.

 

Ukraine: For the Faith of Christ and Freedom

A lot of people ask why the Ukrainians are so resistant to the "special military operation". They consider it to be a matter of a simple transition of power to a ruler of a similar people: "same faith, similar language, they will just pay taxes to another ruler. What is the problem?"

Others see the issue as a conflict between two global superpowers, where "one is being wronged by the other, has come threateningly close to it, has not respected its vital space", etc., as if the Ukrainian people are not entitled to have independent and free will and to choose the values and culture they want to live with.

The aggressive, expansionist and voracious state cannot tolerate the existence of an independent Church in Kiyv. This fact disrupts its plans to create a common supranational space, including the holy of holies of the Rus people, with a supposedly common culture and a common Church controlled by the stronger state. The occupation of Kiyv is a "necessary step" to further fulfill their imaginary rights about the "Third Rome". The attacking state cannot tolerate the annihilation of its narrative and the undoing of centuries of effort to "liberate the Queen of Cities". The ruler of the state is called upon to become "Great" in the history of his people in order to fulfill the "vow of his nation".